Kiedy jako młoda osoba obserwowałam fryzjerów, wszystko wydawało mi się bardzo proste. Widziałam tylko gotową fryzurę – świeży kolor, nowe cięcie, efekt końcowy. Dzisiaj wiem, że żeby dojść do takiego momentu, potrzeba czegoś więcej. Trzeba najpierw nauczyć się podstaw i oswoić z pracą przy włosach.
To trochę jak z nauką gry na instrumencie. Zanim pojawi się swoboda, najpierw ćwiczy się proste dźwięki. We fryzjerstwie pierwszym etapem jest poznanie narzędzi, obserwowanie, jak włosy naturalnie się układają, i powtarzanie ruchów, które z czasem stają się coraz bardziej płynne.
Pamiętam, że najważniejsze było nastawienie – otwartość na naukę i cierpliwość. Powtarzanie tych samych czynności wiele razy bywało wymagające, ale z każdym ćwiczeniem ruchy stawały się swobodniejsze, a spojrzenie coraz bardziej świadome.
Dla mnie fryzjerstwo to połączenie techniki i wyobraźni. Technika daje pewność, a wyobraźnia pozwala tworzyć coś własnego. Ale żeby naprawdę tworzyć, trzeba najpierw opanować podstawy – te najprostsze i najbardziej oczywiste, od których wszystko się zaczyna.
Dlatego jeśli ktoś pyta mnie, od czego zacząć fryzjerstwo, odpowiadam: od podstaw. Od nauki trzymania nożyczek, od podziałów, od pracy na główkach treningowych. To właśnie dzięki takim ćwiczeniom kolejne etapy stają się prostsze, a praca z włosami zaczyna dawać nie tylko profesjonalizm, ale też przyjemność i swobodę.
Zapraszam Cię, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej i krok po kroku rozwijać swoje umiejętności.
